- Σίσυφος
- Ήρωας της ελληνικής μυθολογίας, περίφημος για την πανουργία του. Ήταν γιος του Αίολου, κύριος της Εφύρας και ιδρυτής της Κορίνθου. Κατά το μύθο, ο Σ. είχε καταφέρει να εξαπατήσει το θάνατο και τον ίδιο τον Άδη, το θεό του κάτω κόσμου, καταφέρνοντας να ξεφύγει από το θάνατο. Για την παράβαση αυτή των θείων νόμων από ένα θνητό ή γιατί πρόδωσε το Δία ή για άλλους λόγους, καταδικάστηκε στον άλλο κόσμο να κυλάει αιώνια ένα βράχο για να τον μεταφέρει σ’ ένα ύψωμα, απ’ όπου όμως ο βράχος κατρακυλούσε κάθε φορά προς τα κάτω. Ο Σ. φαίνεται ότι συνδεόταν λατρευτικά με τους αγώνες των Ισθμίων, που κατά την παράδοση είχαν ιδρυθεί απ’ αυτόν.
Ο Σίσυφος, ιδρυτής της Κορίνθου, όπως εικονίζεται σε κρατήρα του 5ου αιώνα π.Χ.
* * *ο, ΝΜΑμυθ. μυθικός βασιλιάς, γιος τού Αιόλου, ιδρυτής και βασιλιάς τής Κορίνθου, ο οποίος ήταν ονομαστός για την ευφυΐα αλλά και για την πανουργία και τις πάμπολλες δόλιες πράξεις του, μεταξύ τών οποίων αναφέρεται η εξαπάτηση τής Περσεφόνης κατά την κάθοδό της στον Άδη, για την οποία και καταδικάστηκε από τους θεούς να κυλάει στον Άδη έναν πελώριο βράχο ώς την κορυφή όρους, ο οποίος όμως κατρακυλούσε προς τα πίσω λίγο πριν από το τέρμα τής προσπάθειάς τουνεοελλ.(ως προσηγορ.) ο σίσυφοςζωολ. ονομασία κολεόπτερου εντόμου.[ΕΤΥΜΟΛ. Κατά την επικρατέστερη άποψη, η λ. συνδέεται με το σοφός, αν και παραμένει δυσερμήνευτη η εναλλαγή ο / υ. Η αρχική συλλαβή σι- ερμηνεύθηκε ως επιτατικός διπλασιασμός (πρβλ. σι-γαλόεις*) και η εναλλαγή ε / ι (πρβλ. σέσυφος «πανούργος») μάς οδηγεί στην υπόθεση ότι πρόκειται μάλλον για σχηματισμό τού προελλην. γλωσσ. υποστρώματος].
Dictionary of Greek. 2013.